Widok pomalowanych paznokci jest dla nas dziś powszechny - na każdym kroku widzimy kobiety z manicure hybrydowym, tytanowym lub tradycyjnym. Paznokcie we wzorki sweterkowe zdobią nasze stylizacje w zimie, a odświętny manicure na ślub jest jedną z najważniejszych pozycji na liście przygotowań panny młodej. Jednak czy tak było zawsze? Jakimi lakierami malowały paznokcie nasze mamy, a jak wyglądało to przed II Wojną Światową? Jak przed wiekami kobiety przyozdabiały swoje dłonie? Skąd wziął się zwyczaj nakładania kolorowego lakieru na paznokcie?
Okazuje się, że chęć zdobienia paznokci towarzyszył kobietom od zawsze. Już w epoce brązu zapisały się ślady czynności, które można podpiąć pod dzisiejsze malowanie paznokci na kolorowo. Paznokcie malowano wówczas henną na ważniejsze uroczystości (takie jak zaślubiny). W IV w. p. n. e. w Chinach długie i ozdobione paznokcie mówiły wszystkim, że ich właścicielka nie musi pracować fizycznie, a więc przynależy do wyższej klasy społecznej. Paznokcie ozdabiano wówczas mieszaniną żelatyny, wosku pszczelego, a także gumy arabskiej. Barwy takim mieszankom nadawano za pomocą ekstraktów roślinnych. To właśnie w taki sposób narodziły się pierwsze lakiery do paznokci. Trzeba jednak przyznać, że o ile dzisiejszy manicure hybrydowy być może wymaga od nas cierpliwości i poświęcenia czasu, to w czasach starożytnych uzyskanie koloru na paznokci oznaczało moczenie palca przez kilka godzin w cieczy zawierającej określony barwnik.
Również w Starożytnym Egipcie malowano paznokcie preparatami zawierającymi barwniki roślinne. Na przykład, Kleopatra malowała paznokcie na kolor szkarłatny - barwnik otrzymywała z draceny. Gdy nastały czasy Średniowiecza, malowanie paznokci oznaczało poddawanie się „nieczystym“ zwyczajom, niezgodnym z powszechnie panującą ideą ascezy jako drogą do zbawienia. Nie tylko zresztą zwyczaj malowania paznokci oraz zdobienia ciała na inny sposób zostały wtedy zaniechane. Średniowiecze to czas zaniechania higieny, dbałości o wygląd oraz o kondycję własnego ciała. Dopiero w okolicach XVIII wieku nastąpił przełom - nastąpiła wówczas moda na piłowanie paznokci w kształt migdałków. Pierwsze lakiery do paznokci jednak powstały dopiero ok. 100 lat później. Wtedy też zaczęto dostrzegać estetyczne korzyści wynikające z odsuwania skórek (początkowo używano do tego patyczka dentystycznego). Koniec XIX w. to czas, gdy w powszechnym użyciu były już nożyczki do paznokci oraz pilniki.
Branża manicure przeżyła swój prawdziwy rozkwit jednak dopiero w XX w. W 1914 roku wyprodukowano pierwszy lakier do paznokci - pierwotnie miał on służyć jako ochrona dla osób, które na co dzień pracowały przy substancjach żrących. Trzy lata później jednak można było kupić już w sklepach wybielacz do paznokci, lakier ozdobny, a także akcesoria do manicure.
Pierwsze lakiery do paznokci sklep były w dużej mierze szkodliwe dla zdrowia. Dość wspomnieć, że 1920 roku do malowania paznokci użyto na przykład lakieru przeznaczonego do karoserii samochodowej. Zawiera niesamowite ilości szkodliwych substancji lotnych i toksyn. Nierzadko ich stosowanie doprowadzało do nieodwracalnych uszkodzeń płytki paznokcia, a nawet do zatruć.
Kolory, które w sklepach dominowały jako pierwsze to oczywiście czerwień i róż. Dopiero po wielu latach kobiety przekonały się do malowania paznokci chociażby na czarno lub na granatowo. Również neonowe lakiery do paznokci to pomysł, który zyskał akceptację na świecie stosunkowo niedawno. Również technika malowania paznokci różniła się od znanej nam dziś. Paznokcie malowano tylko na środku - pozostawiano jedynie cienki pasek, a boki paznokcia pozostawały nietknięte. Początkowo też kobiety młode, niezamożne, będące jeszcze uczennicami nie mogły pozwoli sobie na pokazanie się publicznie z lakierem do paznokci. Przez drugie dziesięciolecia zwyczaj malowania paznokci przypisany był jedynie mężatkom w odpowiednim wieku. Wcześniej - można było narazić się na posądzenie o nieobyczajność i rozwiązłość. Jeszcze przed wojną istotne było, aby kolor paznokci był w tym samym odcieniu, w jakim była szminka używana przez kobietę do tej samej stylizacji.
Wszystko zmieniło się właściwie wraz z nastaniem kina. To właśnie wtedy kobiety oszalały, wydostały się ze stereotypowych ram i zaczęły naśladować największe gwiazdy Hollywood w ozdabianiu paznokci. Kobiety jednak wówczas nie wiedziały, że niesamowicie intensywne w kolorze paznokcie aktorek filmowych były tak naprawdę taśmą celulozową - wycinaną i doczepianą kobietom na palce na czas kręcenia scen.
Czasy powojenne przyniosły zmiany w kształcie paznokcia: nie były to już migdałki, a łagodniej zakończone owale. Przestały już obowiązywać jedynie ciemne czerwienie - kolory stały się bardziej łagodne. W stanach po Wojnie rozpoczęto używanie akrylu. Po raz pierwszy też wtedy wyprodukowano tipsy. W pierwotnej wersji jednak klej, na jakie przyczepiano sztuczne paznokcie był tak słaby, że wystarczyło zwilżyć dłonie, aby operację naklejania tipsów trzeba było zaczynać od początku.
W 1976 roku w Stanach opatentowano metodę malowania paznokci znaną nam do dziś pod postacią french manicure. Kobiety odetchnęły wówczas z ulgą - uwolniły się od konieczności zmiany koloru lakieru do paznokci za każdym razem, gdy nie pasował on do założonej kreacji.
Lata 80 - te XX w. to znaczne przyspieszenie w zakresie technologii zdobienia paznokci, jak i samych materiałów. Po raz pierwszy upowszechnił się wizerunek kobiety z zadbanymi paznokciami jako kobiety nowoczesnej. Lata 90-te natomiast to prawdziwy huragan. To właśnie wtedy na rynku pojawiły się akryle, żele, lakiery hybrydowe, lampy UV do paznokci i innych akcesoriów, które są tanie i dostępne na wyciągnięcie ręki w każdym sklepie.